Dikkat Dikkat..!
Her mecrada, herkesin ağzında anksiyete, depresyon. Peki ya her anksiyete, depresyon belirtisi üzerinde durmamız gereken, destek gerektiren bir duruma sokar mı bizi? Ya çocuklarımız? Hangi aşamada desteğe başvurmamız gerekir? Hadi biraz bu sorulara cevap arayalım.
Öncelikle tüm psikolojik problemlerde görüldüğü gibi anksiyete ve depresyon içinde kesin tanı almamız bazı semptomların kişinin gündelik yaşamını devam ettirmesine engel olacak kadar yaşamında yer kaplamasıyla olur. Bunu bir yetişkinde kolaylıkla görebilirken peki ya çocuklarımız için bu durumu nasıl ele almalıyız? Hangi durumlarda bir uzman yardımına başvurmamız gerekir?
İçinde bulunduğumuz pandemi döneminde çocuklarımızın rutin yaşam alışkanlıklarının değişmesi ve kaygı seviyelerinin artmasıyla birlikte gündelik davranışlarının yanında regresyon olarak adlandırdığımız kendi yaşından daha küçük bir yaştaymış gibi davranışlar sergilemesini bir noktaya kadar olası kabul ediyoruz. Peki ya hangi noktada çocuklarımız için destek almamız gerekir?
Okul öncesi dönemi çocuklarımızda anne babaya aşırı yapışma, uyku sorunları, iştahsızlık, yatak ıslatma, konuşma becerisinde gerileme, yabancı insanlardan aşırı korkma, fizyolojik bir sebebi olmaksızın vücudunda tariflediği ağrılar olması gibi belirtileri en az 2 haftadır gösteriyor olması.
Okul çocuklarımızda huzursuzluk hali, anneye babaya yapışma, kabuslar görme, dikkat vermede güçlük yaşaması, saldırgan davranışlar gösterme, yaşından beklenen davranışları gerçekleştirememesi gibi belirtilerden en az 2 haftadır gösteriyor olması.
Eğer sizde çocuğunuzda belirttiğim davranış modellerini görüntülüyorsanız bir uzmandan destek almanız gerekmektedir.
Sağlıklı günler dilerim.
Uzm. Psk. Elifnur Kuzuoğlu
